Edebiyat, Şiir

Mavi

Mavi

Bana hikayeler anlat,huzur dolu bir evde,tavanlarında küçük fareler dolaşsın.
Küçük mumlar eksik olmasın masada,zamanı anlatsınlar her damlada .
Tozlanmış tablolarda ki gülümsemeler,evi kahkahalarla doldursun.
Uzak dursun hüzün bizden,her hangi bir köşede göz yaşları arasında kaybolsun.

Unutalım savaş açtığımız bütün kelimeleri,cümleleri,nefretleri.
Kötülüğü unutalım,savaşı unutalım,yalnızlığı unutalım,üzüntülerimizi unutalım.
Geçmişin gölgesinde ki düşünceleri birer birer kanatalım .
Mutlu olalım,geride bırakalım adını anmak istediğimiz yaşantımızı, yeni bir sayfa açalım.

Sonbahardan kalma bir yaprağın düşüncelerinde ki özlemi arayalım,soğuk kış günlerinde.
Rüzgarı analım,dalımızdan kopmamıza ve bizleri uzaklara uçurduğu için.
Her toz bulutunda içimize çekelim özlemi,ciğerlerime dolsun gelecek .
Kaybolalım yıkık dökük duvarlar arasında,geriye sadece mavi kalsın.




1 Yorum

  • O kadar uzun uzadıya yazılardan sonra böyle duygusal bi şiir yağmurdan sonraki gökkuşağı gibi açtın diyebilirim 🙂

    7 yıl önce
  • Bi yoruma ne dersin ?

    E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir